Mars in Steenbok uitgelegd
Astrologie / 2025
Ik zal beginnen met te zeggen dat hoe diep en onmogelijk uw situatie ook voelt, u zullen verlaat deze verliefde staat. Er komt een dag waarop je aan deze speciale persoon kunt denken zonder enige vorm van pijn of passie. Je zult je herinneren hoe sterk je je tegenover hen voelde, terwijl ze niet dezelfde gevoelens voor je hadden, en het zal volkomen gek lijken dat je zo vastzat in eerbied.
Hoewel het een cliché is, is het concept dat tijd het enige is waardoor je je minder magnetisch aangetrokken voelt tot iemand met wie je niet kunt zijn, waar. Je kunt deze gevoelens niet weg toveren, omdat ze een sterke illusie zijn die wordt gecreëerd door chemicaliën in je hersenen. Na een tijdje, uw neurobiologie zal weer in evenwicht komen en deze persoon, die als een krachtige stimulus handelt, zal niet langer dezelfde fysiologische reactie in jou opwekken. Wetenschappelijk nadenken over je situatie helpt, omdat het je afleidt van het denken in termen van romantiek en waanvoorstellingen.
Worstel je momenteel met enorme, ongelooflijk diepe gevoelens voor iemand met wie je nooit zult zijn? We gebruiken de term 'verliefdheid' (ook limerence) om de staat van volkomen verliefd en geobsedeerd te zijn door iemand; het is het wildste dat een mens kan ervaren in de nuchtere, basale toestand. De onzichtbare aantrekkingskracht die je voelt, zal zo nieuw en kolossaal van kracht lijken dat je, als je voor de eerste keer verliefdheid ervaart, er zeker van bent dat je 'dit nooit meer zult voelen' en dat deze persoon 'de ware' is. Je lichaam en geest reageren tenslotte zo sterk en zeker op hen dat het is onmogelijk om je een leven voor te stellen dat de moeite waard is om geleefd te worden waarin ze niet centraal staan. Dit is niet het geval, omdat je verschillende verliefdheden in je leven zult ervaren als je er vatbaar voor bent.
Vanwege de verschillende genetica en hersenchemie zijn sommige mensen meer geneigd om de grens in te gaan dan anderen; in feite zullen sommigen deze achtbaan van euforie en onzekerheid nooit meemaken. Onbeantwoorde verliefdheden zijn normaal en niet zo'n groot probleem; onbeantwoord ivervaging omvat niet alleen een ongelooflijk krachtige aantrekkingskracht, bewondering en een algemeen gevoel van 'liefde' voor het onderwerp, maar is ook van nature pijnlijk en depressief.
Als de verliefde persoon niet kan zijn bij de persoon naar wie ze verlangen, zullen ze waarschijnlijk in een diepe depressie terechtkomen en zullen ze zich weken of maanden volledig buiten de orde voelen, totdat de gevoelens vervagen of ze sluiten. Irrationele gedachten en ellende vergezellen normaal gesproken deze achtbaanervaring, evenals fysieke symptomen zoals een verhoogd libido en gebrek aan eetlust (vanwege een teveel aan dopamine in de hersenen).
U vraagt zich misschien af hoe we dingen als vaag en vloeiend kunnen definiëren als romantische gevoelens. De grens tussen een gezonde verliefdheid en een problematische verliefdheid is echter niet zo dun als het lijkt. Verliefdheden kunnen ongewenst en pijnlijk zijn, met ups en downs in ons leven, maar een echte verliefdheid blaast een crush uit het water. Als je diep verliefd bent op iemand met wie je niet kunt zijn, zul je irrationele gedachten denken zoals 'Ik wil dood - X is niet in mijn leven en al het andere maakt me ellendig'.
Deze gedachten zijn onwaarheden, want de wereld is zo open dat je zeker andere mensen zult tegenkomen (evenals plaatsen, muziek en zelfs modetrends) die je fascinerend vindt.
Als u gewoon een romantische verliefdheid, je zult de persoon erg aantrekkelijk vinden en misschien intens met hem willen daten, maar er zullen er minder zijn gevoel dan is er in limerence - minder hormonale invloed, minder vreugde en minder huilen. De hoogtepunten zullen zeker minder euforisch zijn, maar de dieptepunten zullen lang niet zo verpletterend zijn als die ervaren in de limerente toestand.
Het verschil tussen een verpletteren en een verliefdheid is dat het eerste je dat toestaat genieten de warme gevoelens en controle over je emoties, terwijl dat laatste buitengewoon ongezond is en de patiënt veel pijn bezorgt als hij niet bij de persoon kan zijn die hij wenst. Een verliefdheid kan heel sterk aanvoelen en je wilt misschien anders handelen om het onderwerp van je gevoelens te charmeren, maar het zal nooit zo waanvoorstellingen, destructief en op fantasie gebaseerd zijn als een echte verliefdheid is.
Dus, hoe onderscheid je tussen de twee? Kortom, als je je zo radeloos voelt dat je niet bij de persoon kunt zijn die je zoekt naar oplossingen, huilend voor het slapengaan en bij het ontwaken, je interesse verliest in activiteiten waar je normaal van houdt, moeite hebt om je een toekomst voor te stellen zonder de persoon in je leven, je bent absoluut verliefd en niet verpletterend. Als je dit emotionele raadsel behandelt alsof het een drugsverslaving is, zul je je binnen enkele weken of maanden niet meer zo voelen.
De meeste mensen leven op een organische manier en vormen gezonde 'crushes'; zelfs als ze niet actief op zoek zijn naar een partner, zullen ze een paar mensen per jaar tegenkomen die hun aandacht trekken en onweerstaanbaar lijken. Dit is immers biologisch voordelig; we zijn zoogdieren en het is de bedoeling dat we die dieren die we fysiek en emotioneel intrigerend achten, najagen en uiteindelijk voortplanten.
Dit gezegd hebbende, zal ik duidelijk maken dat uw seksuele geaardheid dat is totaal onbelangrijk voor uw vermogen om allesverslindende, razende gevoelens voor iemand te ontwikkelen. Dit gevoelsniveau komt net zo veel voor bij mensen van hetzelfde geslacht als bij mensen van andere geslachten. We zijn echter bedraad om andere mensen na te jagen, ons ermee te verbinden en voor andere mensen te zorgen, uitsluitend vanwege de voortplanting en het voortbestaan van onze soort. Als iemand verliefd is op iemand van hetzelfde geslacht, zullen ze hetzelfde brouwsel van grillige emoties ervaren als een heteroseksueel persoon. Neurochemische veranderingen zullen uw leven tijdelijk domineren, ongeacht de waargenomen waarschijnlijkheid dat uw genen worden doorgegeven.
De wilde reeks gevoelens die gepaard gaan met elke vorm van aantrekking, lijkt misschien ongrijpbaar en wonderbaarlijk, maar ze worden veroorzaakt door veranderde niveaus van verschillende neurotransmitters. Focussen op de wetenschap achter zo'n sterke menselijke ervaring is cruciaal bij het omgaan met de pijn die het u kan bezorgen.
Raak niet in de war en denk niet dat, alleen omdat je zo'n sterke passie voor deze persoon voelt, je gevoelens 'voor altijd' zullen duren en je 'er nooit overheen zult komen'. Om de een of andere reden, wanneer wij mensen iets intens of diepgaands ervaren, doen we wat geen ander dier doet en introduceren we een aangrijpend aspect van eeuwigheid aan de situatie. Het is een enorme logische misvatting om te denken 'Ik voel me sterk bij X, daarom zal ik het ALTIJD zo voelen ', maar we doen het allemaal. Onze tragische fout is, in veel opzichten, dat we ons bewust zijn van tijd en de toekomst en niet simpelweg in het moment kunnen leven en omgaan met de sterke gevoelens die we ervaren als ze komen en gaan.
Als je erover nadenkt, is een groot deel van je pijn dat je voelt dat je nooit een gelukkig, vervuld, opwindend leven zult hebben zonder deze persoon. Ze hebben tenslotte zoveel energie in je geïnspireerd en je hebt dit nog niet eerder bij iemand anders gevoeld. De waarheid is dat, nee, je verliefdheid zal niet lang duren en zeker niet blijvend zijn.
Verliefdheid heeft een houdbaarheid omdat het gebaseerd is op de fantasie en realiteit kan niet handhaven. Het is zo'n idealisering en irrationaliteit dat, zodra de echte wereld binnensluipt en je je ervan bewust wordt dat je gevoelens ongegrond en ongepast zijn, ze vanzelf zullen verdwijnen. Het is om deze reden dat stellen die zich 'verliefd' voelen na ongeveer 6 maanden vaak verveeld raken. Ze ervaren niet die golf van aanvankelijke aantrekkingskracht of het wonderbaarlijke mysterie dat hun partner hen liet voelen toen ze elkaar voor het eerst ontmoetten, omdat ze toen gewoon verliefd waren en niet echt ken hun partner.
Als neurowetenschapper is mijn aandacht gevestigd op het feit dat degenen onder ons die verliefd worden 1. vatbaar zijn voor deze toestand (ervaar het steeds opnieuw totdat ze precies leren hoe ze de hoofdoorzaak moeten behandelen, zelfs als elke episode 'voelt nieuw en' anders deze keer '), en 2. wij zijn mensen die dingen heel intens voelen.
Nu ben ik me ervan bewust dat vrijwel elke persoon op deze planeet bepaalde dingen sterk en irrationeel voelt, maar een eerbied echt is aan de top van de schaal in termen van intensiteit, vooral omdat psychische aandoeningen meestal in de mix worden gegooid. Bijna elke persoon die ik heb gezien die in een diepe verliefdheid heeft op het spectrum gestaan voor ernstige depressie, bipolaire stoornis, borderline persoonlijkheidsstoornis (BPD) of OCS (wat betekent dat ze een psychiatrische diagnose kunnen krijgen voor een van deze ziekten).
Ik wil je niet bang maken; Ik ben er vast van overtuigd dat we allemaal op spectrums zitten voor de meeste psychische aandoeningen, en dat er geen angst of taboe mag zijn die dit soort informatie omhult. Velen van ons zouden met verschillende dingen gediagnosticeerd kunnen worden en bepaalde psychiatrische labels kunnen krijgen, maar ik denk niet dat we ernaar moeten streven om dit te doen tenzij onze geestelijke gezondheid heeft een uiterst negatieve invloed op onze kwaliteit van leven. Ik moet je echter zeggen: verliefdheid op zijn ergst is niet neurotypisch.
Als je de neiging hebt om je leven leeg te leiden, alleen gemotiveerd en emotioneel gemaakt door onbereikbare mensen waarvan je denkt dat ze alles goed kunnen maken, dan ben je hoogstwaarschijnlijk geestelijk ziek (volgens de definitie van de samenleving). Als uw gevoel van eigenwaarde matig hoog was en u voornamelijk geestelijk gezond was (geen depressieve episodes, geen neiging tot obsessie, geen episodes van manie), dan is dat hoogst onwaarschijnlijk dat je in een illusie zou vervallen die zo controlerend is als verliefdheid.
Zoals ik al zei en zal blijven vermelden in dit artikel, is verliefdheid een bedrieglijke truc. Het is de manier waarop je brein iets vasthoudt dat je in theorie gelukkig zou kunnen maken en al je problemen zou kunnen wegnemen. Om deze reden ben je, als je verliefd bent op iemand, niet blij met je huidige leven. Misschien wil je me vertellen 'ik ben gelukkig en zelfverzekerd, deze persoon is gewoon zo speciaal / mooi dat ik ze nodig heb', maar die uitspraak zou nog een andere zijn dopamine-gedreven waanvoorstelling.
Als u vatbaar bent voor verliefdheid / beperking:
Leef in het moment en ga om met valse, irrationele gedachten zoals 'dit zal eeuwig duren'. Elke keer dat je dat denkt, corrigeer jezelf en onthoud dat je iets heel sterks en onaangenaams voelt, maar dat is alles wat het is en dit staat op geen enkele manier gelijk aan enige vorm van bestendigheid.
Je kunt dingen sterk voelen zonder dat ze voor altijd duren! Ik weet niet waarom wij, als mensen, zo worstelen met dit idee. Er zijn zoveel zintuiglijke aandoeningen die komen en gaan. Denk bijvoorbeeld aan een vreselijke ziekte waarbij u constant moet overgeven en nauwelijks kunt lopen. Je hebt het gevoel dat je je nooit meer goed zult voelen, maar dagen later spring je terug. De ziekte is slechts een vage herinnering die niet eens veel emotie bij u oproept. Evenzo komen we soms muziek tegen die we liefde en kan het een maand later nauwelijks uitstaan om het te horen.
Wij, als mensen, doorlopen veel fasen in ons leven. Fasen zijn beslist geldige levenservaringen, maar vinden troost in hun kortstondigheid! Deze jongen of dat meisje is een fase in je leven, zij het een intense. Op een dag kijk je terug en associeer je ze met de muziek waar je momenteel naar luistert, de kleding die je momenteel draagt en hoe je je voelt. Dat komt omdat die aspecten van je leven dat zijn ook een fase. Deze persoon zal je hart niet voor altijd laten overslaan. Als je één ding uit dit artikel haalt, laat het dan zo zijn. Je gelooft me nu niet, maar er komt een tijd dat het je niet uitmaakt met wie ze uitgaan, en hun naam zal je niet eens opvallen in een lijst. Menselijke emoties zijn raar, toch?
Tenzij je in de realiteit een gezonde verliefdheid ervaart (alleen aantrekkingskracht en het gevoel van verbinding), is je verliefdheid het resultaat van een ongezond dopamine-beloningscircuit dat je hersenen in wezen hebben gecreëerd als een overlevingsmechanisme. Je bent zo depressief / onvervuld / eenzaam dat je brein weet dat het echte leven je niet veel te bieden heeft in termen van prikkel om te leven, dus creëert het zijn eigen geluk om je tijdelijk te verlossen van ongeluk, nihilisme en gebrek aan focus.
Verliefdheid is dat het brein zijn eigen plezier maakt door middel van een 'fantasieband'. Je brein geeft je een suikerachtige high vol verwondering en hoop en beloftes voor de toekomst, en als het echte leven de illusie niet volgt (bijv. niet verrassend wijdt niet hun hele leven aan jou omdat ze hun eigen leven / gevoelens hebben), zul je de daaruit voortvloeiende crash ervaren. Elke sterke psychologische ervaring heeft een dualiteit, en wat omhoog gaat, komt altijd naar beneden.
Jezelf een beetje voor de gek houden en je realiseren dat je hersenen op deze manier 'glitching' zijn, is absoluut noodzakelijk. Zeg tegen jezelf: 'Ik hou van dopamine, niet van hem / haar!'. Als de aantrekkingskracht er niet was en je hun persoonlijkheid door en door kende, zou je ze dan nog steeds 'nodig' hebben? Het is bijna onmogelijk dat u dat zou doen. Je zou ze op een oprechte, aanhankelijke manier kunnen liefhebben, net zoals sommige oudere stellen van elkaar houden na jaren van toewijding, maar het zou niet heerlijk en euforisch zijn, en het zou ook niet zijn waar je nu naar hunkert.
Vind troost in het bovenstaande. Als je merkt dat je denkt: 'Ik heb hem op het verkeerde moment in mijn leven ontmoet, we hadden samen oud kunnen worden enz.' onthoud dat de romantiek sowieso niet langer dan een paar maanden zo zou aanvoelen. Ja, misschien als je deze man over 5 jaar had ontmoet, zou je uitgaan en dan met hem trouwen en gelukkig zijn (in de stabiele zin van het woord, zonder opwinding), maar de waarheid is dat dat niet eens is wat je wilt. Je wilt het kunnen handelen op de gepassioneerde gevoelens die je momenteel hebt, en voor degenen die eeuwig duren, daarom is de vermeende 'gemiste verbinding' zo tragisch en moeilijk om mee om te gaan. Het punt is, zoals ik heb uitgelegd, dat het pure concept van voor altijd bij hen leven en je voor altijd zo bij hen voelen, een sprookje is dat je brein heeft gecreëerd.
Kortom: je brein heeft het hier verprutst en begrijpt de situatie verkeerd. Aan het eind van de dag zijn we dieren en ons lichaam functioneert om overleving te bevorderen, waarbij we ons vaak niet bekommeren om onze gevoelens. Als uw leven authenticiteit, opwinding en motivatie mist, kunnen uw hersenen eraan werken om het voortbestaan van uw genen te verzekeren door hun eigen doelen te creëren. Luister niet naar alles wat je geest je vertelt en probeer niet te verlangen naar de hoogtepunten die het je te bieden heeft!
Het begrijpen van de wetenschap achter deze turbulente ervaring is cruciaal, en het is de enige manier om praktisch te denken zonder nihilistisch te zijn en jezelf te verdoven voor je gevoelens. Dit gebied van neurowetenschappen is fascinerend, omdat het te maken heeft met menselijke ervaringen die zo spiritueel en magisch lijken dat het moeilijk te geloven is dat ze worden veroorzaakt en gecontroleerd door relatief eenvoudige chemicaliën. Een handvol neurotransmitters beheersen echter alle aspecten van uw humeur en mentale gezondheid en kunnen daarom elke gedachte en motief verklaren dat u door een verliefdheid zult ervaren.
een. Dopamine is de 'plezierstof' en heeft betrekking op euforie, verslaving en verlangen. Het kan ook doelgericht gedrag stimuleren, bijv. geld willen besparen om een uitgebreide reis te plannen, of, nog relevanter, dat 'perfecte leven' willen met iemand die je onlangs hebt ontmoet, waar jullie alleen en vrij zijn, genietend van elkaars geluk. Wanneer je voor het eerst verliefd wordt en je kunt je geen geluk voorstellen bij iemand anders dan deze persoon, dan werkt dopamine ... en jongen, is dopamine een krachtige neurotransmitter! Het geeft ons een momentum in het leven en drijft de mensheid letterlijk, maar in het geval van verliefdheid is het een verrukkelijke maar gevaarlijke substantie.
Wanneer noradrenaline wordt ook vrijgegeven, kunnen de twee neurotransmitters een reactie ondergaan en niet alleen een uitgelaten stemming produceren, maar ook gerichte aandacht, hyperactiviteit en verlies van eetlust. Al deze veranderingen zijn te zien in de 'liefdesverdriet'; je ontwikkelt tunnelvisie tijdens deze biochemische veranderingen. Je wordt enorm geïnspireerd door alles wat met de ander te maken heeft, en verveelt je in de rest van de wereld, want het lijkt allemaal zo saai vergeleken met het object van je passie. Terwijl noradrenaline is een neurotransmitter en adrenaline een hormoon dragen de twee synergetisch bij aan een kloppend hart en de nieuwe opwinding die met liefde gepaard gaat.
twee. Serotonine is laag wanneer u verliefd bent, wat niet intuïtief is, aangezien hoge serotoninespiegels ook vaak worden geassocieerd met 'lovey-dovey'-gevoelens. In feite veroorzaakt het nemen van ecstasy een grote afgifte van deze neurotransmitter, en depressie wordt veroorzaakt door lage concentraties ervan. De verliefde hersenen vertonen echter dezelfde lage serotoninespiegels als iemand met OCS, wat de obsessieve aard van verliefdheid verklaart, en daarom moet je het romantiseren van je toestand vermijden en beseffen dat je in wezen geestelijk ziek bent terwijl je in de greep bent van dit niveau van hartstocht.
3. Adrenaline activeert stressreacties in het lichaam en is betrokken bij de fysiologische tekenen van verliefdheid. Het activeert de niveaus van andere hormonen zoals cortisol, die allemaal het sympathische zenuwstelsel op een cascade-achtige manier activeren, waardoor ze beven, zweten en een verhoogde hartslag veroorzaken.
Vier. Oxytocine komt vrij tijdens intieme handelingen, knuffelen en andere vormen van hecht, op vertrouwen gebaseerd contact. Het is iets anders dan de anderen, omdat het niet direct 'verliefdheid' veroorzaakt. Met andere woorden, het draagt niet bij aan de waanzinnig krachtige passie die iemand voelt terwijl hij verliefd is. Het draagt eerder bij aan de ervaring door de zoete gevoelens van vertrouwen en genegenheid te vergroten. Om deze reden is het ook buitengewoon belangrijk in relaties na de verliefdheid en dus het verlangen (veroorzaakt door dopamine) slijt. Als de mensen in de relatie niet over voldoende hoeveelheden beschikken oxytocine (en vasopressine), is het onwaarschijnlijk dat de relatie zal duren als ze eenmaal door de gedrogeerde fase van verliefdheid zijn gegaan en zich plotseling bewust zijn van elkaars tekortkomingen.
Ik spoor je aan om na te denken over de wetenschap achter je gevoelens, omdat het je zal helpen te rationaliseren wat je voelt. Sta jezelf toe om te huilen, maar laat je deze 'gemiste verbinding' niet romantiseren, want die was er in de eerste plaats nooit. Je neurobiologie is tijdelijk misgegaan en heeft je gevoelens onder controle gekregen, maar dit niveau van ellende kan en zal niet duren.