De Beste Namen Voor Kinderen

Hoe mensen verdedigingsmechanismen gebruiken

Onze verdedigingsmechanismen

Er zijn veel manieren om aan stress te ontsnappen. Sommige nemen de vorm aan van afweermechanismen. Anderen gebruiken sport, hobby's, reizen, lezen, films en tal van andere activiteiten voor vrijlating op korte termijn. Sommige kunnen echter emotioneel schadelijk zijn en schade en verstoring van onze relaties veroorzaken. Dit worden afweermechanismen genoemd. Afweermechanismen zijn van toepassing op een breed scala aan reacties, van angst tot onzekerheid.

Sommige afweermechanismen zijn eigenlijk beveiligingssystemen. Vaak lossen conflicten zichzelf snel op, maar niet altijd. Gelukkig heeft ons lichaam mechanismen om zichzelf te verdedigen tegen onaangename gevoelens, herinneringen en angst.

In veel gevallen komen afweermechanismen uiteindelijk in een toestand van langdurige zelfbedrog terecht. Dit resulteert in angstgevoelens en tal van andere emotionele stoornissen. Ons doel is om realistisch te leven en te weten wat ze zijn.

Dit zijn de meest voor de hand liggende:

  • Rationalisatie.

  • Identificatie.

  • Verplaatsing.

  • Projectie.

  • Sublimatie.

  • Regressie.

  • Formeren van een reactie.

  • Repressie.

  • Ontkenning.

  • Onderdrukking.

  • Intellectualiseren

Rationalisatie.

Rationalisatie creëert valse redenen om ons onaanvaardbare gedrag te verbergen. Een voorbeeld hiervan is stelen van een rijk persoon en geen spijt voelen, omdat het verlies onbeduidend zou zijn. Het is nauw verbonden met ontkenning. In plaats van afwijzing of beschuldiging onder ogen te zien, herzien ze eenvoudig hun standpunt.

Identificatie.

Identificatie is een manier om het gevoel van eigenwaarde te versterken door een denkbeeldige of echte band met een persoon of groep te vormen. Deelnemen aan een sportteam of broederschap zijn enkele voorbeelden.

Verplaatsing.

Verplaatsing leidt emotionele gevoelens, zoals woede, af naar een ander doelwit. Een vader wordt bijvoorbeeld boos en neemt zijn vijandelijkheden op de moeder uit. Als een domino-effect. De moeder maakt ruzie met haar zoon, die vervolgens tegen zijn jongere zus schreeuwt. Een ander voorbeeld zou een bokser kunnen zijn die een zak bokst.

Projectie.

Projectie is het overbrengen van gedachten, gevoelens of motieven naar een ander. Een voorbeeld is iemand die anderen de schuld geeft omdat ze vijandig en antagonistisch zijn. Projectie wordt vaak gebruikt om schuldgevoelens te verzachten. Het geeft ze het gevoel dat ze de goede vent zijn. Het zijn niet zij, maar anderen die de problemen veroorzaken. Het is gebruikelijk om woede, jaloezie, trots en andere perfectionistische eigenschappen op anderen te projecteren.

Sublimatie.

Hierbij worden problemen in extreme termen ingedeeld. Het treedt op wanneer tegenstrijdige emoties worden omgezet in productieve afzetmogelijkheden. In een notendop zijn afweermechanismen veel voorkomende manieren om met onaangename emoties om te gaan. De meeste onderzoekers zijn het erover eens dat volwassen verdedigingsmechanismen onder meer intellectuelen, sublimatie en rationalisatie omvatten.

Regressie.

Regressie keert terug naar onvolwassen gedrag. Een voorbeeld kan zijn dat een tiener een driftbui krijgt of terugkeert naar een eerder stadium van emotionele onvolwassenheid waarin ze zich veilig voelen. Dit wordt vaak gezien bij kinderen met een trauma, zoals het thuisbrengen van een nieuwe baby. Het kind is bang dat ze zullen worden vervangen. Ze kunnen terugkeren naar kindachtig gedrag om meer aandacht te krijgen.

Formeren van een reactie.

Reactievorming gedraagt ​​zich het tegenovergestelde van hoe men zich werkelijk voelt. Sommigen die deze strategie gebruiken, projecteren op agressieve wijze het tegenovergestelde beeld van wat ze werkelijk voelen. Het gaat niet alleen om een ​​leugen die aan anderen wordt verteld, maar ook aan zichzelf.

Repressie.

Onderdrukking is misschien wel de meest merkwaardige. Het verstopt alleen onaangename gedachten en emoties. Er is veel controverse over onderdrukking. Er zijn verhalen over het hebben van herinneringen die nooit zijn gebeurd. Voorzichtigheid is geboden bij het omgaan met dergelijke personen.

Soms kan repressie tijdelijk nuttig zijn. Het vermogen om bepaalde onaangename gedachten en herinneringen buiten te sluiten, kan waardevol zijn. We hoeven ze niet allemaal tegelijk af te handelen. Als we dat zouden doen, zou dit kunnen leiden tot tal van andere problemen, zoals depressie.

Ontkenning.

Veel emoties en herinneringen worden opgeslagen in het onbewuste. Een voorbeeld hiervan is wanneer alcoholisten zichzelf ervan overtuigen dat ze geen probleem hebben. Laten we naar een voorbeeld kijken.

Een vrouw van begin dertig lijkt aardig en vriendelijk. Niemand zou geloven dat ze echt ongelukkig is. Wanneer ze echter wordt ondervraagd, wordt ze ontwijkend en verschuift het gesprek naar andere onderwerpen. Ze zegt dat ze uit een goed gezin komt en een fijne jeugd heeft gehad en gelooft dat ze de waarheid spreekt. Haar familie vertelt echter een ander verhaal. Haar vader was mishandeld. Ze loste dit probleem op door vriendelijk te handelen en te doen alsof negatieve kwesties onbelangrijk waren. Dit patroon kan iemand gemakkelijk volgen tot in de volwassenheid.

Uiteindelijk werd duidelijk dat professionele begeleiding bij angst nodig was. Ze was zich er niet van bewust dat de oorzaak van haar angst voortkwam uit haar jeugd. Tijdens de counseling heeft ze de oorzaak kunnen achterhalen. Toen er eindelijk een doorbraak kwam, kwamen er weer pijnlijke herinneringen boven. Hoewel het onaangenaam was, was het reinigend en bevrijdend.

Onderdrukking.

Dit is het vermijden van ongemakkelijke problemen of emoties. Degenen die onderdrukking gebruiken, hebben de neiging meer in contact te komen met hun innerlijke conflict dan degenen die onderdrukking gebruiken. Over het algemeen hebben mensen die onderdrukking beoefenen excuses klaarliggen waarom het nu geen goed moment is om iets te doen. Dit wordt ook wel eens emotioneel uitstelgedrag genoemd.

Intellectualiseren.

Dit is een gemiddelde reactie bij mensen met een laag zelfbeeld. Het is een middel om het bewustzijn van minderwaardigheid en andere interne conflicten te vermijden. Dit wordt gedaan door gebruik te maken van hogere niveaus van intellectuele woordenschat, denken en discussiëren. Degenen die aan dergelijke filosofische en academische discussies deelnemen, hebben de neiging neer te kijken op degenen die ze minder intellectueel voelen. Personen die lijden aan een laag zelfbeeld, vechten onvermoeibaar om indruk te maken op en anderen te overtuigen van hun belang. Bijvoorbeeld om zich te omringen met de sociale elite, dure kunstwerken of royaal bij te dragen aan maatschappelijke organisaties. Deze activiteiten lijken positief, maar worden gemotiveerd door een poging om de waarheid te verbergen. Moeite met het maken van vrienden is soms een probleem, omdat men bang is dat er een verborgen waarheid ontdekt wordt.

Penetrerende verdedigingsmechanismen.

Afweermechanismen lijken bij anderen gemakkelijker te diagnosticeren. Het is onmiskenbaar wanneer de waarheid wordt ontkend. Het verschuiven van de schuld of het rationaliseren van negatieve acties is duidelijk. We kunnen zeggen dat we op zoek waren naar de waarheid over onszelf, maar we vinden het moeilijk om er eerlijk over te zijn. Soms hebben we professionele hulp nodig om te ontdekken welke afweermechanismen er spelen.