Aantrekkelijkheid bij vrouwen: tekenen dat ze je leuk vindt
Verplettert / 2025
Kinderen kunnen goed schrikken, maar het kan moeilijk zijn om korte enge verhalen te vinden voor kinderen die hen niet de hele nacht wakker zullen houden.
We hebben de beste enge verhalen voor kinderen verzameld voor kleine, en niet zo kleine, en enkele notities toegevoegd om u te helpen het meeste uit de verhalen te halen.
Inhoudsopgave
Als je op zoek bent naar een griezelig verhaal dat enger kan zijn met de toevoeging van details, dan is Murderer On The Loose degene voor jou. In zijn meest basale vorm is het een van de geweldige enge kampvuurverhalen waar kinderen van 8 jaar en ouder van genieten. Je kunt wat angstaanjagende details over de moordslachtoffers toevoegen als je kinderen hebt die van het bloed houden.
Een man lag op een avond in bed toen hij merkte dat er buiten veel sirenes op straat waren. En er vloog een helikopter boven ons hoofd, en het geluid van blaffende honden en schreeuwende mensen.
Hij keek uit zijn raam en zag veel politie-activiteit, dus ging hij online om te ontdekken wat er aan de hand was. Seriemoordenaar ontsnapt! zeiden de koppen. Terwijl hij verder las, ontdekte de man dat een gestoorde moordenaar was losgebroken en dat hij vermoedelijk in de buurt van de man was.
Maar hij maakte zich niet al te veel zorgen. Naarmate de nacht vorderde, nam het geluid af en ging de man naar bed.
Plots schrok de man wakker. Hij dacht dat hij een geluid had gehoord. Hij luisterde aandachtig en wilde net weer gaan slapen toen hij het weer hoorde.
Deze keer wist hij zeker dat iemand zijn voordeur probeerde binnen te dringen. De man keek doodsbang door de gang, niet wetend wat hij moest doen.
De enige uitweg uit zijn kamer, zonder de gang in te gaan, was door het raam. Hij kon er niet uit klimmen. Zou hij?
Hij was tot een besluit gekomen toen hij de deur in zijn kozijn zag wiebelen terwijl iemand zijn hele gewicht er tegenaan gooide.
Zonder nog een moment te aarzelen sprong de man uit zijn raam en rende zijn tuin in. Hij bleef even staan om over zijn schouder te kijken, net op tijd om het licht in zijn slaapkamer aan te zien gaan en een team politieagenten binnen te zien komen.
De man was verbaasd en opgelucht tegelijk. Tot hij een hand strak om zijn mond voelde en het koude staal van een seriemoordenaarsmes tegen zijn keel.
Dit verhaal is geschikt voor kinderen van ongeveer 8 jaar en ouder en is een geweldig allround eng verhaal voor kinderen. Het is een goed eng verhaal over een kampvuur voor kinderen, maar het kan ook worden gebruikt voor logeerpartijen, Halloween of elke andere keer dat je schrikt.
Een man verhuisde naar een kleine stad en leerde langzaamaan een paar van zijn nieuwe buren kennen. Hij ontdekte al snel dat de meeste bewoners geloofden dat een van de wegen buiten de stad spookte, maar hij geloofde niet in geesten, dus hij vroeg nooit waarom.
Op een dag ging de man op bezoek bij een vriend in een andere stad. Hij genoot zo van zijn bezoek dat hij later bleef dan gepland. Tegen de tijd dat hij naar huis vertrok, was het al ver na middernacht.
Er was die nacht geen maan, en toen hij eenmaal de stadsgrenzen verliet, kwam de enige verlichting uit zijn koplampen. Al snel begon het te regenen en de regen maakte het nog moeilijker om te zien.
Daardoor was het bijna te laat om te remmen toen de man de vrouw op de weg zag rijden. Hij drukte zijn voet hard tegen de vloer en de auto zwenkte op de weg voordat hij tot stilstand kwam op slechts enkele centimeters van haar benen.
Normaal gesproken zou de man weer zijn weggereden, maar het was al zo laat en het weer was verschrikkelijk. Hij besloot de vrouw een lift aan te bieden. Ze stapte in zijn auto, deed haar natte hoodie uit en hield haar handen tegen de ventilatieopeningen om de warmte op te vangen.
Toen ze de stad bereikten, stuurde de vrouw hem naar haar huis, bedankte hem voor de rit en ging naar binnen. Toen de man thuiskwam, ontdekte hij dat ze haar hoodie in zijn auto had achtergelaten. Hij overwoog om terug te rijden naar haar huis, maar het was zo laat dat hij besloot naar binnen te gaan om naar bed te gaan en de hoodie de volgende dag terug te brengen.
De volgende ochtend reed hij terug naar het huis waar hij haar had afgezet, liep naar de deur en belde aan. Een oudere vrouw deed open en hij gaf haar de hoodie.
Ik heb je dochter gisteravond naar huis gebracht en ze heeft dit in mijn auto achtergelaten, zei hij.
De vrouw begon te huilen.
Mijn dochter is vele jaren geleden omgekomen door een automobilist, zei ze. Het gebeurde op de weg naar de stad, en ze droeg een hoodie zoals deze.
Als je in een gebouw woont of een gebouw bezoekt zonder dertiende verdieping, is dit verhaal een uitstekende manier om uit te leggen waarom het nummer niet in de lift wordt gebruikt. Gebruik uw gezond verstand om te bepalen of uw kind volwassen genoeg is om met dit verhaal om te gaan - degenen ouder dan 7 jaar zouden hiervan moeten genieten.
Het eerste hotel met meer dan dertien verdiepingen had een groot Halloweenfeest om de opening te vieren.
Elke verdieping was opgezet als een doolhof, versierd met spinnenwebben en andere Halloween-versieringen. Er waren veel mensen verkleed als geesten en geesten om de feestgangers bang te maken. Op de bovenste verdieping was een spannende prijs verborgen en de eerste persoon die de prijs zou bereiken, zou hem winnen.
Jack en Sophia waren twee van de feestgangers. Ze baanden zich gemakkelijk een weg door de doolhoven op de eerste paar verdiepingen. Terwijl ze door het gebouw liepen, werden de gangen op elke verdieping donkerder en enger.
Toen ze op de twaalfde verdieping kwamen, hoorden Jack en Sophia een bloedstollende schreeuw. Terwijl ze door het doolhof liepen, hoorden ze meer geschreeuw en hulpgeschreeuw. Eindelijk, in de lobby bij de liften, zagen ze bloed uit het plafond druppelen.
De lift rinkelde en de deuren gingen langzaam open, wat vreemd was, want elke andere keer dat ze de lift gebruikten, waren de deuren snel en soepel verlopen. Het licht in de lift flikkerde toen ze naar binnen stapten en toen de deuren begonnen te sluiten, gingen de lichten helemaal uit.
En toen, zo hard geschreeuw dat het hele gebouw hoorde dat ze begonnen te rinkelen. In eerste instantie dachten de feestgangers dat het onderdeel was van het enge Halloween-thema. Maar toen deden de eigenaren van het gebouw alle lichten aan en vroegen iedereen om terug te keren naar de lobby.
Maar toen mensen de lift probeerden te gebruiken, kwam die nooit. De bel zou gaan, maar de deuren gingen niet open en ze moesten allemaal de trap op.
Beneden in de lobby legden de eigenaren van het gebouw uit dat ze de geluiden van het geschreeuw niet hadden gespeeld. En toen ze iedereen controleerden die was teruggekomen, realiseerden ze zich dat Jack en Sophia niet waren teruggekeerd.
Op dat moment gingen de deuren van de lift open. Het was leeg, behalve Jacks horloge, een van Sophia's schoenen en een plas bloed. Jack en Sophia werden nooit meer gezien, en de gebouweigenaren haalden de knop voor de dertiende verdieping weg, zodat daar niemand meer zou verdwijnen.
Dit verhaal is goed om je kinderen op elk moment bang te maken, maar het is vooral uitstekend als je aan het kamperen bent of van plan bent om te gaan wandelen. Voor een beter effect, in plaats van alleen maar te klappen, eigenlijk klappen, vooral voor de laatste regel van het verhaal.
Een gezin was aan het kamperen en verliet hun tent om een dagwandeling te maken. Ze waren een paar uur van hun camping verwijderd toen er plotseling een storm losbarstte. Ze raakten gedesoriënteerd in de wind en de slagregen.
Ze probeerden hun stappen terug naar de camping te traceren, maar raakten verdwaald in het onbekende achterland. Omdat ze ervaren wandelaars waren, wisten ze dat als ze eenmaal verdwaald waren, ze beter op één plek konden blijven dan in het bos ronddwalen, dus bereidden ze zich voor om te settelen en te wachten op redding.
De duisternis viel en de familie maakte een vuur om warm te blijven. Toen ze tegen elkaar aan kropen en in slaap vielen, hoorden ze een geluid uit de bomen komen.
Wie is daar? een van de ouders belde, maar er kwam geen antwoord.
Toen hoorden ze het geluid weer. Maar nogmaals, toen ze riepen, kwam er geen antwoord.
Misschien is het iemand die niet kan praten, opperde de dochter. Dus haar moeder riep: is daar iemand? Klap een keer voor ja en twee keer voor nee.
Er was één klap.
Je had gelijk, zeiden de ouders tegen hun dochter. Er is iemand daarbuiten.
Ben je hier om ons te redden? riep de moeder.
Klap klap.
Ben je verdwaald zoals wij?
Klap klap.
Woon je hier in het bos?
Klap klap.
Laat me het proberen, zei de zoon. Ben je een jongen?
Klap klap.
Ben je een meisje?
Klap klap.
Ze keken elkaar allemaal verbaasd aan.
De zoon dacht dat hij grappig deed en vroeg: Ben jij een mens?
Klap klap.
Nu was de familie bang.
Bent u alleen? riep de moeder.
Klap klap.
De familie kroop meer bij elkaar.
Hoeveel van jullie zijn er dan?
klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap klap
Omdat zelfs de jongsten van ons een beetje bang zijn, is dit griezelige verhaal voor kinderen geschikt voor kleintjes vanaf 5 jaar. Voor oudere kinderen kun je het wezen in de kledingkast beschrijven en het op een regenachtige dag vertellen en daarna een spelletje verstoppertje doen.
Twee zussen brachten de zomer door bij hun grootouders. Als de zon scheen, hadden ze veel plezier, zwemmen in het meer voor de deur, verkenden de bossen achterin en speelden allerlei spelletjes in de tuinen.
Echter, een week, tegen het einde van hun verblijf, deed het niets anders dan regen. De meisjes hadden bordspellen gespeeld, boeken gelezen, dingen gemaakt met hun knutselspullen, en nu verveelden ze zich.
Het huis van de grootouders was groot en de meisjes dachten dat het een uitstekende plek zou zijn voor een spelletje verstoppertje. De jongere zus wilde zich eerst verstoppen. Ze rende weg om een schuilplaats te zoeken terwijl haar zus haar ogen bedekte en tot vijftig begon te tellen.
De oudere zus hoorde de voetstappen van haar broer of zus de trap op rennen en door de gang naar de achterkant van het huis. Toen ze de vijftig had bereikt, opende ze haar ogen en ging op zoek naar haar zus.
Het meisje ging elke kamer binnen. Ze keek onder de bedden en in de kasten. Achter de gordijnen en achter de deuren, maar haar zus was nergens te bekennen.
Ten slotte bereikte ze de enige kamer waarvan hun grootouders hadden gezegd dat ze nooit naar binnen mochten.
Ze stak haar hand uit en greep de deurknop, draaide hem langzaam om en duwde de deur open. Tot haar verbazing was de kamer bijna leeg.
Het enige item was een oude, hoge, uit hout gesneden kast, bedekt met spinnenwebben. Maar de deur stond een beetje open.
Het meisje rende lachend naar haar toe en zwaaide de deur open in de verwachting haar zus te vinden, maar de kast was leeg. Ze leunde naar voren en terwijl ze dat deed, stak een koude, ijzige hand uit de achterkant van de donkere kast en greep haar pols. Ze slaakte een gil en probeerde te ontsnappen, maar de hand begon haar de kast in te trekken.
De zus van het meisje hoorde haar geschreeuw en rende weg om erachter te komen wat er aan de hand was. Ze kwam de kamer binnen en keek vol afschuw toe hoe haar zus in de kast begon te verdwijnen. Gelukkig was het zusje snel aan het denken - ze rende naar de kast en greep de benen van haar zus.
Na een kort getouwtrek slaagde ze erin haar zus uit de kast te trekken, en de twee meisjes renden de kamer uit en sloegen de deur achter zich dicht.
Deze kun je het beste bewaren voor de set van 10 en hoger, omdat hij iets grafischer is dan de rest van de verhalen. Er is geen manier om het af te zwakken om het geschikter te maken voor jongere kinderen.
Een man en zijn jonge tienerzoon woonden samen in een klein huis aan de rand van de stad. Het perceel waarop hun huis stond, was groot en begroeid met hoge heggen die het huis van de straat blokkeerden.
Op een dag vertrok de man voor een zakenreis met een nacht, maar nam per ongeluk de telefoonoplader van zijn zoon mee. Als gevolg hiervan konden noch de jongen noch zijn vader hun telefoons opladen. Beide telefoons waren eerst volledig opgeladen, maar de man had vertraging op weg naar huis en om middernacht op de tweede dag waren beide telefoons leeg.
Even later hoorde de jongen op de voordeur kloppen. Hij was een verstandige jongen en wist de deur niet open te doen voor vreemden. In plaats daarvan keek hij uit zijn slaapkamerraam, de oprit op om te zien wie daar was.
De jongen zag de auto van zijn vader op de oprit, maar hij kon de voordeur niet zien vanuit zijn kamer. Hij ging naar beneden en keek door het kijkgaatje in de deur om te zien wie daar was. Hij zag zijn vader aan de andere kant van de deur, die naar hem omkeek, en de jongen stak zijn hand uit om de deur te openen.
Maar iets hield hem tegen.
Pa? riep de jongen. Waarom klop je op de deur? Bent u uw sleutels vergeten?
De jongen wachtte, maar er kwam geen antwoord - alleen nog maar een klop op de deur.
Pa? riep de jongen weer. Waarom doe je niet gewoon de deur open en kom je binnen?
Maar weer kwam er geen antwoord. In plaats daarvan werd er gewoon een gestage, ritmische klop op de deur die steeds sneller begon te worden. De vader van de jongen klopte constant op de deur, wachtend tot hij open zou gaan, toen hij plotseling stopte en er helemaal geen geluid was.
De jongen keek weer door het kijkgaatje. Zijn vader was er nog, dus besloot hij open te gaan. Toen hij de deur opendeed, ontdekte hij het hoofd van zijn vader aan de deur geplakt, voor het kijkgaatje, en een spoor van bloederige voetafdrukken die over de oprijlaan leidden.
Als je op zoek bent naar een leuk, eng verhaal voor kinderen, dan is dit het. Kinderen van 8 jaar en ouder zullen hiervan genieten vanwege de dwaasheid die het is. Het is nog beter als je een Hello Kitty-item of afbeelding kunt gebruiken terwijl je het personage beschrijft.
Weet je waarom Hello Kitty geen mond heeft? Nee? Nou, laat me je vertellen.
De vrouw die Hello Kitty heeft uitgevonden heeft een dochter. Haar dochter kreeg een zeldzame vorm van kanker in haar mond en de dokters vertelden haar moeder dat ze niets konden doen. Haar dochter zou sterven.
De moeder was ontroostbaar. Haar dochter was haar enige kind en ze kon zich niet voorstellen dat ze de rest van haar leven zonder haar zou moeten leven. Ze zwoer alles te doen wat ze kon om haar te redden.
Toen het kleine meisje slechts enkele uren van de dood verwijderd was, kreeg de moeder bezoek van de duivel. Hij vertelde haar dat hij haar kleine meisje zou redden, als ze beloofde een stripfiguur uit te vinden die in elk huis zou eindigen. De moeder was achterdochtig - waarom zou de duivel haar vragen een stripfiguur te maken die vreugde in de wereld zou brengen?
Het was tenslotte niet de bedoeling van de duivel om geluk in het leven van kinderen te brengen. De duivel zei dat hij het personage zou gebruiken om kinderen te hypnotiseren en ze te bezitten. De moeder was verscheurd - moest ze haar eigen kind redden en al die onschuldige kinderen opofferen?
Vanwege haar intense liefde voor haar kinderen stemde de moeder toe, en haar dochter herstelde. In ruil daarvoor vond de moeder Hello Kitty uit. Het personage heeft geen mond omdat de mond van haar dochter is weggevreten door de kanker en dichtgenaaid.
Het heeft puntige oren zoals de hoorns van de duivel, en het woord poesje betekent demon. Dus als je Hello Kitty zegt, zeg je eigenlijk, Hallo Demon, en verwelkom je de duivel in je huis.
Dit is weer een licht bloederig verhaal dat het beste is voor kinderen vanaf 10 jaar. Het is vooral goed voor kinderen die erop staan dat ze klaar zijn om alleen thuis te blijven.
Dit is een verhaal over wanneer de ouders van een meisje haar voor het eerst een nacht alleen lieten. De ouders zeiden tegen het meisje dat ze ervoor moest zorgen dat alle deuren en ramen goed op slot zaten nadat ze vertrokken waren en dat ze de deur voor niemand open moest doen terwijl ze weg waren.
Het meisje deed wat haar was opgedragen en nadat haar ouders waren vertrokken, ging ze rond en controleerde alle ramen en deuren. Ze zaten allemaal stevig op slot.
Om tien uur die avond verveelde het meisje zich om alleen in huis te zijn. Ze besloot naar haar kamer te gaan, met een grote kom popcorn, en lekker in bed te gaan liggen. Niet lang nadat ze zich had gevestigd, begon ze in te dommelen en schrok wakker toen iets haar hand aanraakte.
Het was de hond. De husky van het gezin was naar boven gekomen en likte haar hand terwijl ze sliep.
Het meisje viel weer in slaap, maar werd weer wakker. Deze keer wist ze meteen wat haar wakker had gemaakt. Het was een kraan in de badkamer, druppel, druppel, druppel.
Ze reikte naar haar husky, die haar hand likte terwijl ze weer in slaap viel.
Elk uur of zo werd het meisje gewekt door de druppelende kraan. Maar omdat ze zo laat was opgebleven, was ze te moe om hem stevig uit te zetten. In plaats daarvan zou ze haar hand uitstrekken om haar husky te zoeken en die zou haar hand likken terwijl ze in slaap viel.
Het was even na half zeven de volgende ochtend toen ze het niet langer kon uithouden en opstond om de kraan dicht te draaien.
Ze liep naar de badkamer en schreeuwde. Daar was haar husky, dood, gevild en aan het plafond hangend.
Het geluid was niet de kraan geweest. Het was het bloed van haar hond dat op de vloer druppelde.
Het meisje rende terug naar haar kamer om te bellen voor hulp. Daar, op haar vloer, geschreven in het bloed van haar hond, stond de boodschap: Mensen kunnen ook likken.
Kinderen vanaf 8 jaar zullen genieten van dit enge kinderverhaal. Laad voor extra pit een geschikte foto op uw telefoon, laat deze aan het einde van het verhaal aan uw publiek zien en vertel de kinderen dat u de oppas in het verhaal was.
Een tienermeisje babysit al een paar jaar bij hetzelfde gezin. De kinderen gedroegen zich over het algemeen goed en ze vond het leuk om voor ze te zorgen.
Op een dag belde de familie de oppas met een speciaal verzoek.
Mijn zus en haar man zijn omgekomen bij een ongeval, en we hebben hun dochter opgevangen, zei de vader. Ze is erg stil na wat er met haar ouders is gebeurd, maar ze is geen probleem. Zou je deze zaterdag zowel voor haar als voor de andere kinderen willen zorgen?
De oppas zei dat ze het helemaal niet erg vond, en op zaterdagavond ging ze naar het huis van de familie.
De kinderen gingen in bed liggen en ze vielen allemaal snel in slaap, behalve het nichtje. Het kleine meisje kwam terug naar beneden en vroeg of ze bij de oppas mocht komen omdat het monster dat haar ouders vermoordde haar niet wilde laten slapen.
In de veronderstelling dat het kleine meisje zich dingen verbeeldde, maar begrijpend dat ze net haar ouders had verloren, besloot de babysitter om het kleine meisje bij haar te laten zitten.
Toen ze de telefoon van de babysitter zag, vroeg het kleine meisje of ze er wat foto's mee mocht maken en de babysitter zei ja. Het kleine meisje vrolijkte op, een beetje, en liep door de kamer, nam foto's van haar teddybeer op verschillende plekken en maakte droevig uitziende selfies.
Af en toe rende het kleine meisje huilend terug naar de babysitter en vroeg haar het monster weg te jagen. Om het kleine meisje beter te laten voelen, zou de babysitter doen alsof ze het wegjaagde.
Na een tijdje kon het kleine meisje niet meer wakker blijven en viel ze in slaap op de bank. De babysitter droeg haar naar bed, stopte haar in en ging weer naar beneden.
Ze pakte haar telefoon met de bedoeling de foto's die het kleine meisje had gemaakt te wissen. Maar toen ze naar hen begon te kijken, slaakte ze een gil. In elk van de selfies die het kleine meisje had gemaakt, was er achter haar een paar rode ogen die uit het gezicht van een monster staarden.
Op zoek naar spookverhalen voor kinderen? Vertel dit aan kinderen ouder dan 8 jaar voor een grote reactie. Vertel het in de eerste persoon om het nog enger te maken en versier het met details uit je eigen kindertijd om het geloofwaardiger te maken.
Als kind woonde ik in een straat met een spookhuis. Een groot en gelukkig gezin had in het huis gewoond tot een nacht toen een van de kinderen met lucifers speelde. De jongste jongen van het gezin liet een brandende lucifer op zijn bed vallen, maar was te bang om om hulp te roepen.
De jongen werd levend verbrand onder zijn dekens. Zijn ouders en twee zussen stierven met hem in de vlammen.
Op een avond tijdens een logeerpartij probeerden mijn vrienden en ik elkaar om de beurt bang te maken met spookverhalen. Het liep tegen middernacht en omdat we elkaar niet bang konden maken, dachten we dat het leuk zou zijn om in het donker naar het spookhuis te gaan.
We liepen samen door de poort en omhoog naar wat er nog over was van de deur, nog steeds in de stenen deurlijst.
De geur van rook hing in de lucht en dunne aswolken werden in de wind geblazen. Maar toen realiseerden we ons dat er geen wind was.
In de aswolken begonnen zich vormen te vormen en grijze handen reikten uit de vormen. Toen we ons omdraaiden om te rennen, steeg er geschreeuw op uit de as. Help ons, we branden! ze huilden.
We begonnen te rennen, denkend dat we veilig zouden zijn zodra we het huis uit waren. Maar de asvormen en het geschreeuw volgden ons. Toen we mijn huis naderden, was de geur van brand bijna overweldigend, en toen we bij mijn deur kwamen, keek ik over mijn schouder en zag een hand die naar me reikte.
We stapten door mijn voordeur, sloegen hem achter ons dicht en renden de trap op naar mijn kamer, terwijl we die deur ook stevig dichtsloegen. Niemand van ons verwachtte te slapen, maar de angst had ons uitgeput en we vielen in een diepe slaap.
De volgende ochtend, bij daglicht, waren we allemaal veel moediger. Tijdens het ontbijt praatten we over wat er was gebeurd en kwamen tot de conclusie dat onze verbeelding het had overgenomen. We besloten bij daglicht terug naar huis te lopen.
Ik opende mijn voordeur en mijn mond viel in een stille schreeuw. Daar, op de deur, zaten twee grote ronde schroeien hoog op de deur, alsof iemand er met brandende handen op had geklopt. Beneden waren er twee kleinere sets handafdrukken, alsof kinderen met brandende handen ertegen hadden geduwd.
Eindelijk was er onderaan de deur een klein stel verbrande handafdrukken, alsof het jongste jongetje tevergeefs had geprobeerd de deur open te duwen en hulp te zoeken voor zijn gezin.
Deze verhalen zullen kinderen van alle leeftijden zeker verrassen en schrikken.
Onthoud dat als je je kinderen een van deze sterke verhalen vertelt, geef ons dan niet de schuld als je vanavond een extra lichaam in bed hebt.
Hopelijk wordt het jouw kleintje, en niet iets enger.