Relatie rode vlag: heeft uw partner geen zelfbewustzijn?
Relatieproblemen / 2025
Wat zorgt ervoor dat een persoon zichzelf vrijwillig uit de samenleving verwijdert en een leven van eenzaamheid leidt? Voor sommigen kan het een symptoom zijn van een posttraumatische stressstoornis (PTSD). Ze waren getuige van of werden het slachtoffer van een gruwelijke daad, of er gebeurde iets vreselijks met iemand van wie ze hielden, en ze hadden er geen controle over.
In veel gevallen raken mensen teruggetrokken nadat iemand binnen of buiten het huis herhaaldelijk inbreuk maakt op hun privacy of hen op een of andere manier bedreigt. De handeling of handelingen spelen zich keer op keer in hun hoofd en veroorzaken verdriet, angst, schuld en / of angst. Deze emoties overweldigen hen en laten weinig of geen ruimte over voor troost, vrede of vreugde. Ze kunnen ook agorafobie ontwikkelen, de angst om naar buiten te gaan.
Voor sommigen voelt alleen zijn comfortabeler dan in de buurt van andere mensen zijn. Sommigen van hen vinden het leuk om hun eigen gedachten en hobby's te vermaken zonder de verplichting bij te dragen aan gesprekken of gebeurtenissen van anderen. Hun privacy kan voor hen belangrijker zijn dan de behoefte om de details van hun leven te delen. Ze hebben een groot deel van hun leven besteed aan het voorzien in de behoeften van anderen, en ze voelen de behoefte om daar afstand van te nemen en gewoon te ontspannen en te genieten van een vredig bestaan.
In sommige gevallen worden ze gespannen door het vooruitzicht om verhalen over hun leven te delen en willen ze hun privacy beschermen. Als ze privé-informatie met anderen delen, hebben ze daar vaak spijt van. Veel van deze mensen kunnen teruggetrokken raken omdat ze zich onvoldoende voelen. Ze kunnen zich niet voorstellen waarom iemand iets wat ze te zeggen hebben interessant zou vinden. Het hele idee om in de buurt te zijn van andere mensen die hen vragen stellen, veroorzaakt meer angst dan vreugde. Door in hun eigen huis te blijven, wordt het leven voor hen gemakkelijker.
Sommige mensen weten dat niets wat ze zeggen of doen het verleden zal veranderen. Daarom geloven ze ten onrechte dat het geen zin heeft om hun gevoelens over het verleden te delen. Andere mensen weten dat wat ze te zeggen hebben een verschil zal maken. Ze willen het met de wereld delen. Ze zijn echter ofwel bang dat het uiten van hun mening hen kwetsbaarder zal maken, of dat zij degenen zijn die als kind herhaaldelijk aan het been van hun moeder of vader hebben getrokken om te horen: 'Nu niet; Ik ben bezig.' Zij waren degenen die het antwoord in de klas wisten, verwoed met hun arm heen en weer zwaaiden en riepen: 'Kies mij; kies mij, 'alleen om de naam van een andere persoon te horen roepen.
Ouders en leerkrachten zijn drukbezette mensen en moeten soms aandacht aan iemand anders schenken. Het kind internaliseert dit echter als een overtuiging dat hun stem niet belangrijk is. Gedurende hun hele leven spreken mensen onbewust over hen omdat ze ook iets hebben waarvan ze willen dat ze worden gehoord. Dat is echter weinig troost voor de mensen die vragen, antwoorden of uitspraken hebben die in hun hoofd ronddwalen en nergens heen kunnen.
Andere mensen blijven binnen omdat ze het zich niet kunnen veroorloven iets te doen wat hen interesseert buitenshuis. In het begin nodigen hun vrienden hen uit op plaatsen, maar ze moeten weigeren omdat ze het geld niet hebben. Wanneer dit keer op keer gebeurt, denken de meeste vrienden dat ze al weten dat de persoon er niet bij zal zijn; daarom stoppen ze met vragen.
De teruggetrokken persoon raakt er meer aan gewend om dingen alleen te doen in zijn eigen omgeving. Hoe langer sommigen van hen wegblijven van andere mensen, hoe ongemakkelijker ze zich voelen als ze bij hen in de buurt moeten zijn. Sommige van deze mensen onderhouden echter vriendschappen en voelen zich perfect op hun gemak wanneer ze op bezoek komen.
De behoefte om zich veilig te voelen in een wereld waar geen garantie is voor veiligheid tegen buitenlandse of binnenlandse terroristen of gewelddadige criminelen zoals stalkers of overvallers, zorgt ervoor dat sommige mensen kiezen voor een leven in afzondering. Ironisch genoeg worden de goede mensen die nooit een ander mens schade zouden berokkenen, gevangenen in hun eigen huis, terwijl de mensen die slechte dingen doen of dreigen een andere persoon te kwetsen of te doden of mensen vrij rondlopen. Helaas zetten wetten die bedoeld zijn om mensen te beschermen tegen anderen die hen bedreigen, de dader zelden voor een aanzienlijke hoeveelheid tijd op.
In feite bieden de wetten in de meeste gevallen meer bescherming aan de crimineel dan aan het slachtoffer. Veel slachtoffers zouden meer naar buiten gaan als de dader werd opgesloten. Als de dader in een ver weg gelegen staat was opgesloten en die staat nooit mocht verlaten, zouden slachtoffers van die dader wellicht buitenshuis kunnen functioneren.
Of het verlangen om teruggetrokken te zijn voortkomt uit troost of angst, het is belangrijk om de risico's en voordelen van het weggaan in de wereld of binnen blijven af te wegen en te analyseren op welke keuze, indien aanwezig, met de minste spijt kan worden teruggekeken. Sommige teruggetrokken mensen hebben gewoon iemand nodig die hen helpt de schoonheid te zien van wie ze zijn. Ze hebben iemand nodig om hun stem te horen.
Of ze nu uit hun longen schreeuwen vanaf een podium of alleen in hun huis zitten en op een notitieblok schrijven of in een computer typen, wat ze te zeggen hebben, is belangrijk voor iemand ergens. Alle mensen hebben een verhaal. Hun ervaringen veranderen voortdurend wie ze zijn en wie ze voorbestemd zijn te worden. Elke pagina van hun leven heeft de inhoud om te onderwijzen, te genezen of te entertainen. Slechts een hoofdstuk van hun verhaal zou potentieel een leven kunnen veranderen, of misschien zelfs de wereld een betere plek kunnen maken om in te leven.
Schrijvers raken soms teruggetrokken omdat het delen van hun kennis of wijsheid een obsessie wordt. Een vriend komt langs om te vragen of ze ergens uit willen en ze tonen ze weg; zeggend: 'Ik kan nu niet gaan. Ik zit midden in een belangrijk artikel, 'of, hun telefoon gaat en ze proppen het snel onder hun kussen. Hun leven en iedereen daarin wordt afleiding.
Hun uiteindelijke doel om hun standpunt duidelijk te maken, verlost hen van gevoelens van onbeduidendheid en waardeloosheid. Ze stellen zich voor dat wat ze op papier of op het scherm hebben gedeeld, iets gemakkelijker maakt voor iemand om te begrijpen, of iemand helpt zich beter te voelen, of een andere persoon laat glimlachen of lachen en dat vinden ze leuk. Ze werken graag aan stukken die hun publiek vermaken. Door hun stempel op de wereld te drukken, overtroeft het ervaren ervan. Ze houden van het idee dat dingen misschien beter zijn voor toekomstige generaties vanwege iets waarover ze schreven. Ze houden ervan al hun tijd te besteden aan het bewuster, gezonder of gelukkiger maken van de mensen op de wereld. Ze vinden het leuk om een kluizenaar te zijn.
Mensen kiezen of voelen zich ook om andere redenen teruggetrokken. Een veel voorkomende misvatting is dat ze in een catatonische toestand rondhangen en niets doen of dat ze zich allemaal verdrietig of eenzaam voelen. Sommige mensen kunnen een diepe depressie ervaren. Het is mogelijk dat ze gedurende een lange periode in de depressie zijn geglipt, en ze beseffen niet dat hun verlangen om alleen te zijn daar een gevolg van is.
Therapie kan hen helpen veranderingen aan te brengen om zich beter te voelen. Veel mensen die voor een teruggetrokken levensstijl kiezen, leiden echter een productief leven en doen precies wat ze willen doen. Ze voelen zich gelukkig en tevreden. Velen van hen runnen een bedrijf vanuit huis. Sommigen concentreren hun tijd misschien op meer ontspannen en minder productief zijn, maar als ze gelukkig en tevreden zijn met waar ze zijn, bevinden ze zich op een betere plek dan veel mensen die zelden alleen zijn, maar zich vaak eenzaam voelen.
Sommige teruggetrokken mensen zoeken misschien therapie omdat ze meer sociale wezens willen worden, maar ze weten niet hoe ze zich veilig of comfortabeler moeten voelen in het proces. Therapie kan mensen helpen die meer met anderen willen omgaan of zich buiten veiliger willen voelen. Elk individu heeft het recht om te kiezen en de opties om te veranderen als hij dat wenst.