Sterven de kunsten van Snail Mail en Penpalling?

De verschillende soorten schrijfpapier die u kunt krijgen.

Bron

Hoe we correspondeerden vóór het internet.

Ik ben nu ongeveer 25 jaar bezig met pennen. Het begon allemaal in de vroege jaren 90 toen ik een van de nichtjes van mijn overleden echtgenoot ontmoette en ze vertelde me dat ze penvrienden over de hele wereld heeft. Dit wekte mijn interesse en vroeg haar hoe ze begonnen was. Ze gaf me iets dat een vriendschapsboek heet. Dit is een klein boekje gemaakt door mensen en gepost op de volgende penvriend om in te vullen met zijn / haar naam en adres. Als het Vriendschapsboek vol is, wordt het teruggestuurd naar de persoon die het als eerste heeft gemaakt. Dus toen ik deze boeken begon in te vullen, kreeg ik brieven via de post.

Sindsdien heb ik veel penvrienden over de hele wereld bereikt, waarvan ik er al meer dan 20 jaar heb. Ik heb een paar penvrienden ontmoet en heb goede vrienden gemaakt vanaf het moment dat ik begon met het schrijven van brieven. Maar sindsdien lijken computers, internet en vooral sociale media dit te hebben overgenomen. Ik heb in het verleden berichten gehoord waarin Royal Mail zei dat het aantal mensen dat brieven en correspondentie verstuurt in de loop der jaren is afgenomen als gevolg van internet en e-mails. Ik vind dit jammer, en het schrijven van een brief aan iemand is toch zoveel persoonlijker? Er gaat niets boven pen op papier zetten en met de hand een brief aan iemand schrijven. Sommige brieven die ik via de post krijg zijn ook erg leuk met mooie stickers over de hele envelop en mooi gekleurd briefpapier met foto's en stickers erop.

Natuurlijk zijn er de extra kosten voor het posten van een brief, vooral als deze in het buitenland is. Ik heb penvrienden in de VS, Australië, Duitsland, Oostenrijk en Japan. Maar wat ik hier leuk aan vind, is dat je de mooie postzegels uit sommige van deze landen te zien krijgt. Dit heeft me ertoe gebracht postzegels te verzamelen, en ik sneed de postzegel voorzichtig uit de envelop en stopte hem in mijn postzegelalbum. Maar de kosten van een postzegel zijn het geld meer dan waard als ik er mooie brieven voor terug krijg. Ja, de Vriendschapsboeken die ik noemde, zijn dramatisch in verval geraakt. Ik denk dat omdat de wereld en zijn vrouw nu op Facebook zijn, het gemakkelijker is om daar contact te houden. Ik zit ook in een paar penvriendgroepen op Facebook, dus het is nog steeds een populaire hobby. Maar niet zoveel als vroeger.

Ik heb nog steeds ongeveer 40 penvrienden, maar dit aantal is in de loop der jaren flink gedaald. Ik weet dat ik veel meer had dan dat. Ik kijk graag rond in de liefdadigheids- en tweedehandswinkels voor mooie schrijfsets en papier om op te schrijven. En mijn postbode heeft opgemerkt dat ik het populairste adres op straat ben voor het ontvangen van brieven. Ik moest erom lachen toen hij dat zei.

Gebruik van mobiele telefoons

De directe communicatie belemmert het schrijven van brieven.

De geboorte van sociale media en mobiele telefoons

Het irriteert me als ik mensen op straat of in restaurants met hun hoofd in de telefoon zie lopen. Het is alles wat ik ooit neig te zien als ik weg ben, vooral in de jongere generatie. Er zijn een aantal redenen waarom dit me boos maakt. Het verhindert niet alleen dat mensen face-to-face communiceren, maar ik denk ook dat het de schrijfvaardigheid van mensen belemmert. Wanneer u iets sms't of berichten verzendt, worden veel woorden en zinnen afgekort, en dit wordt een gewoonte. Ik denk echt dat het de spelling en grammatica van mensen belemmert. Ik ben veel mensen tegengekomen die de basiswoorden niet eens correct kunnen spellen. De kunst van het schrijven van een brief lijkt niet meer in het dagelijkse leven te bestaan. En dit maakt me verdrietig.

Ik was een keer uit eten met mijn broer en aan de tafel naast me zaten 3 tieners. Ze hadden allemaal hun hoofd in hun telefoon. Geen van hen was aan het praten, een gesprek aan het voeren of met elkaar in gesprek. Is dit hoe de samenleving tegenwoordig is? Ik weet dat internet en sociale media tegenwoordig een grote rol spelen in het dagelijks leven, maar ik vind het toch leuk om af en toe een handgeschreven brief door de brievenbus te krijgen.

Ik herinner me dat er vroeger 2 postbezorging per dag waren waar ik woon. Maar nu is er nog maar de 1. En er zijn de afgelopen jaren ook veel postkantoren gesloten, wat me verdrietig vindt. Het is vooral moeilijk in de dorpen als je ouderen hebt die op dergelijke diensten vertrouwen. Ik zit in een paar groepen op Facebook waar mensen nog steeds op zoek zijn naar penvrienden voor slakkenpost, wat ik leuk vind. Het is dus nog steeds populair, maar ik zou willen dat handgeschreven brieven over het algemeen weer gemeengoed zouden worden.