Yours & Mine: persoonlijke privacy in uw relatie respecteren

Samenwonen en persoonlijke privacy

Sommige dingen zijn duidelijk. Het openen van zijn post is een misdrijf. Door zijn vuile was gaan als jij degene bent die de was doet, nou dan moet dat acceptabel zijn. Maar hoe zit het met alles wat er tussenin valt?

Als haar mobiele telefoon overgaat terwijl ze onder de douche staat, moet je die dan opnemen? Kun je door zijn bureau of zijn koffertje gaan? Hoe zit het met haar auto?

Samenwonen kan lastig zijn. Hier zijn enkele richtlijnen om uit te zoeken wat goed is voor jou en je partner.

Leer het verschil tussen kijken en snuffelen

Bent u oprecht op zoek naar de telefoonrekening omdat u er een telefoonnummer van moet krijgen of ervoor moet zorgen dat deze is betaald? Bent u op zoek naar een stukje kauwgom? Uw reserve autosleutel? Het certificaat van hondsdolheid van de hond? Wedstrijden? Een schroevendraaier?

Er zijn veel geldige redenen waarom u misschien de tas, koffer, zakken, dashboardkastje, bureau of kast van uw partner zou willen doorzoeken. En er zijn net zoveel redenen die echt niet kloppen. Weet je echt niet waar er matches zijn, of zoek je gewoon een excuus om te snuffelen?

Over het algemeen zijn veel mensen die comfortabel genoeg zijn om bij u te wonen, comfortabel genoeg om u hun spullen te laten aanraken. Over het algemeen is het geen probleem dat u op zoek was naar het papierwerk van de hond en dingen doornam die niet precies van u waren.

Maar niemand, hoe comfortabel ze ook bij je zijn, houdt van het gevoel dat ze zijn bespot. Verwar hun negatieve reactie op uw rondsnuffelen niet met het idee dat ze misschien iets te verbergen hebben.

Je partner heeft het volste recht om zich geschonden te voelen als je hebt rondgesnuffeld. Maar jij doet dat ook. Er is een gevoel van wantrouwen, verraad en beschuldiging dat daarmee gepaard gaat.

Als je de behoefte voelt om rond te snuffelen, is er een probleem. En als je bij iemand bent die de behoefte voelt om door je spullen te snuffelen, is er een probleem. Het is een vertrouwensprobleem. Misschien is het verdiend, en misschien is het geprojecteerd. Het is in ieder geval een probleem dat niet vanzelf oplost. De enige manier om er doorheen te komen, is door te praten. Ga met uw partner zitten en bespreek serieus uw angsten, vertrouwen en bedenkingen.

Het is niet snuffelen, dus wat is het probleem?

Je hebt dus geen vertrouwensproblemen met elkaar. Dat is geweldig. Dan draait het allemaal om privacy.

Houd er rekening mee dat iemand die uitzonderlijk privé is, niet per se iets te verbergen heeft. Voor sommige mensen is dat een moeilijk concept om te begrijpen.

Mijn man groeide op in een gezin met veel kinderen. Niets was privé. Iemand was altijd bezig zijn spullen door te nemen, een hemd te lenen of die van hen te zoeken, of een stapel van hier naar daar te verplaatsen. Ik groeide op als enig kind. Geen enkel lichaam heeft ooit mijn spullen aangeraakt.

Je zou denken dat dat zou betekenen dat hij eraan gewend is dat er door zijn spullen wordt gekeken, en dat ben ik niet. En dat zou het geval kunnen zijn. Maar het tegenovergestelde is wat er gebeurde. Hij had eindelijk het gevoel dat hij wat privacy kon genieten als we samenwoonden. Hij waardeerde het, want het was iets dat hij nog nooit in zijn leven had gehad. Ik heb daarentegen nog nooit ergens gewoond waar een la, een kast of een bureau niet van mij was. Ik ben eraan gewend om alles in mijn huis te kunnen doorlopen. Bovendien ben ik een organisatie-freak, en vind het geweldig om zijn papieren door te nemen en kleine dossiers bij elkaar te brengen en alles voor hem op te ruimen.

Ons verleden tot nu is een afspiegeling van hoe je niet altijd kunt raden wie zich uitzonderlijk privé zal voelen en wie niet. Privacy is een belangrijk aspect van onszelf. Als u niet kunt vertrouwen dat uw levenspartner u respecteert, wie kunt u dan vertrouwen?

Communiceer uw grenzen

Er is niets mis mee dat u wilt dat uw bureau privé is of dat uw post niet wordt geopend als u thuiskomt. Er is niets mis met het feit dat je partner zijn ruimte onaangeroerd wil.

Klinkt eenvoudig genoeg, maar dat is het niet. Het is een beetje moeilijker dan je denkt.

Het is nooit te laat om uw persoonlijke grenzen te stellen. Stel de jouwe in en vraag je partner om hetzelfde te doen. Houd er rekening mee dat dit nu uw beide huizen zijn. Alles mag niet verboden zijn. Maar het is volkomen redelijk dat uw bureaus privé zijn. Zolang u die grens aan elkaar communiceert, en zolang u beiden elkaars verzoeken respecteert, zou er geen probleem moeten zijn.

Maar waarom heeft hij zijn eigen bureau nodig?

Misschien is het een plek waar hij je verjaardagscadeaus veilig kan opbergen. Misschien is het een plek waar hij zijn dagboek kan bijhouden of andere dingen die hij gewoon niet graag deelt. Misschien is er helemaal niets op dat bureau dat privé of helemaal niet is. Misschien vindt hij het gewoon leuk dat het van hem is.

Dit is voor sommige mensen een moeilijk concept om te begrijpen. Er is helemaal niets mis met iemand die een plek wil hebben die alleen van hem is. Net zoals er niets mis is om een ​​avond alleen thuis in je zweet door te brengen en alleen naar de Twilight Zone-marathon te kijken. Alleen tijd en privacy zijn natuurlijke menselijke behoeften.

Het betekent niet dat hij je niet vertrouwt, het betekent niet dat hij asociaal is. Het betekent gewoon dat hij normaal is.

Dit is slechts een van de vele dingen waar koppels over moeten communiceren en elkaar moeten respecteren.

U hebt per ongeluk iets gevonden. Wat nu?

Je snuffelt niet, maar je bent iets tegengekomen. Iets in de was of de vuilnis. Een telefoonnummer. Een ontvangstbewijs op een bankrekening waarvan u niets weet. Komt overeen met een motel.

Hier zijn twee totaal verschillende scenario's:

Ik herinner me dat ik een heel gelukkig getrouwd stel ontmoette dat het meest hartverwarmende verhaal van hun eerste jaar samen vertelde. Ze speelde piano en hij wilde er een voor haar kopen, maar het geld was krap. Een heel jaar lang had hij een geheime parttime baan om geld te sparen voor het extravagante geschenk. Hij was succesvol en verraste haar met een prachtige, licht gebruikte piano op hun eerste huwelijksverjaardag.

Het telefoonnummer kan de baas van zijn geheime bijbaan zijn geweest, of de persoon van wie hij de piano heeft gekocht. De bankrekening had zijn pianorekening kunnen zijn. De lucifers had hij van een vriend kunnen lenen of ergens kunnen vinden.

In schril contrast hiermee kan ik een dozijn koppels noemen die ik ken die een einde maakten aan ontrouw. Het telefoonnummer kan zijn minnares zijn. De bankrekening zou haar geheime voorraad kunnen zijn. De wedstrijden zouden het motel kunnen zijn waar ze elkaar ontmoeten.

Iemand die echt iets te verbergen heeft, is zich meestal redelijk bewust van dat soort fouten, tenzij ze gepakt willen worden.

Mijn advies is om met je partner te praten over je vondst. Wat je ook per ongeluk ontdekt hebt, het kan niets zijn of iets zijn. Trek geen overhaaste conclusies. Breng het gewoon naar je partner en praat. Op die manier zou je de waarheid moeten kunnen achterhalen, of deze nu vrijelijk wordt toegegeven of voortkomt uit afweerreacties. Tenzij je partner natuurlijk een slinkse manipulerende bedriegende leugenaar is. Als dat het geval is, heb je veel grotere zorgen dan het respecteren van privacy. (Als dat het geval is, doe dan wat u moet doen, alle weddenschappen zijn uitgeschakeld.)

Grenzen hebben de neiging om na verloop van tijd te ontspannen

Vind je het echt zo moeilijk om uit zijn bureau te blijven? Welnu, hier is een stimulans. Privacygrenzen neigen na verloop van tijd te versoepelen.

Toen mijn man en ik intrek namen, waren we het erover eens dat het kantoor 'van mij' was en de garage 'van hem'. We respecteerden deze grens meestal. En dan gebeurt het leven. Hier zijn we tien jaar later. Er zijn meer spullen van hem op kantoor dan mijn spullen. Ik was vanmorgen net in de garage om een ​​muur met opslagbakken te organiseren waar ik decoraties buiten het seizoen bewaar. Ik open zijn post. Zijn zonnebril zit in mijn handschoenenkastje. Ik ga meteen in zijn portemonnee om de creditcards te ruilen als we de nieuwe per post ontvangen. Hij gaat meteen in mijn tas als hij kauwgom zoekt. (Hij nooit heeft kauwgom. ik altijd kauwgom hebben.)

Ook al hebben mensen een natuurlijke behoefte aan privacy, als die behoefte eenmaal wordt erkend en gerespecteerd, neigt het tot ontspanning. Geleidelijk aan wordt het leven comfortabeler en wordt samenwonen een tweede natuur in plaats van iets waaraan je moet werken. Nogmaals, het is eigenlijk geen kwestie van vertrouwen. Het is een kwestie van tijd en comfort. Het leven gebeurt.

Hij had ruimte nodig om blauwdrukken uit te spreiden en infiltreerde in mijn kantoor. Hij moest weten wanneer bepaalde documenten met de post binnenkwamen, dus hij vroeg me om alle post onmiddellijk te openen en hem te bellen, in plaats van te wachten tot hij thuiskwam van zijn werk. Mijn verzameling vintage kerstversieringen groeide en ik had opslagruimte nodig ... Het leven gebeurde.

Is er ooit een rode vlag?

Ja. Een dramatische verandering in regels of gedrag is een vlag. Als het gepaard gaat met buitengewone agressie, is het een dikke rode vlag. Elke keer dat een grens wordt overgebracht met een dreiging, is het ook een enorme vlag.

Sloten zijn ook rode vlaggen.

Als je een bureau in huis deelt, en ineens na 8 jaar samen, zit er een slot op en zegt hij je NOOIT door zijn bureau heen te gaan, dat is een vlag.

Het is ook een belangrijke vlag als uw partner denkt dat privacy eenrichtingsverkeer is. Als ze je vertelt dat je NOOIT door haar tas hoeft te gaan, maar dat ze de hele tijd door je portemonnee of koffer gaat, is dat een rode vlag.

Elk van deze vlaggen is een serieus probleem dat u ertoe moet aanzetten om uw woonsituatie onmiddellijk te heroverwegen.